Ένας χώρος από εμάς για μας
Πριν από κάποιον καιρό βρεθήκαμε άτομα με την κοινή επιθυμία να συζητήσουμε γύρω από το φύλο και τη σεξουαλικότητα μέσα από ένα πολιτικό, φεμινιστικό πρίσμα και να δημιουργήσουμε χωροχρόνο εκτός ετεροκανονικών, αλλά και εμπορευματικών πλαισίων, καθώς και μια κοινότητα με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ως υποκείμενα που έχουν ζήσει/πήξει/πληγωθεί μέσα στο δημόσιο στρέητ χώρο, επιλέξαμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο διαφορετικό που να μπορούμε να είμαστε ελεύθερες σε επίπεδο επιθυμιών.
Φτιάχνουμε ένα περιβάλλον όπου δε χωράει η «στρέητ-ίλα», θεωρώντας το να δηλώνεις στρέητ πολιτική θέση και συνειδητή υπεράσπιση της ετεροκανονικότητας και όχι μια απλή σεξουαλική προτίμηση. Δε χωράνε κανενός είδους κανονιστικά βλέμματα, παραβιαστικές συμπεριφορές, σχόλια που “σε βάζουν στη θέση σου”, σε κατατάσσουν στη νόρμα. Παρ ‘ότι αναγνωρίζουμε πως ο μισογυνισμός, η αδερφοφοβία, η στρέητ αρρενωπότητα δεν είναι λέξεις που μπορείς να αφήσεις στο χαλάκι πριν μπεις μέσα, είναι σκατά που όλες μας κουβαλάμε ως κατάλοιπα, εμείς επιλέγουμε να τα αμφισβητήσουμε και να βρεθούμε σε διαρκή σύγκρουση μαζί τους.
Νιώθουμε την ύπαρξη αυτού του εγχειρήματος αναγκαία, δεδομένου ότι αυτές τις μορφές κανονικοποίησης, που μας περιορίζουν και μας καταστέλλουν, δεν τις συναντούμε μόνο στους στρέητ χώρους, αλλά και σ’ ένα βαθμό στα γκεόμπαρα και στην ευρύτερη γκέη κοινότητα που αναπαράγουν κυριαρχικές σχέσεις, ρατσισμό και ετεροκανονικότητα. Στο χώρο μας θέλουμε να χωράμε πρώτα και κύρια εμείς, οι αδερφές, οι τζιβιτζιλούδες, οι ανώμαλες, οι αποτυχημένες, οι γραφικοί πούστηδες, οι αλλόκοτες έτερο και όσες ασφυκτιούν στα όρια του “φυσιολογικού”.
Παρά το γεγονός ότι ασχολούμαστε κυρίως με το φύλο και τη σεξουαλικότητα, αναγνωρίζουμε τις πολλαπλές καταπιέσεις που προκύπτουν από το τρίπτυχο φύλο-έθνος-τάξη και την ανάγκη σύνδεσης των αγώνων ενάντια σε αυτές. ΄Ετσι σε ένα διαθεματικό πλαίσιο, θεωρούμε αυτονόητη τη μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή φασιστικής, ρατσιστικής, ομοφοβικής και τρανσφοβικής συμπεριφοράς.
Σε μία κοινωνία που από μικρές μας μαθαίνουν ότι οι κοινωνικές μας σχέσεις πρέπει να υπακούν στις υπαγορεύσεις των κοινωνικών θεσμών, μαθαίνουμε ότι έξω από την ευρύχωρη φυλακή τους, βρίσκεσαι μόνη, απροστάτευτη και ενδεχομένως σε κίνδυνο. Στην πραγματικότητα οι θεσμοί φυσικοποιούν τον ατομισμό, την υποταγή και την ιεραρχία. Το κράτος δεν έχει ουδέτερο ρόλο, αντίθετα, οι μηχανισμοί του λειτουργούν σε παράλληλη σύμπραξη με τους θεσμούς, εδραιώνοντας την κυριαρχία τους και διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στους έμφυλους ανταγωνισμούς που βιώνουμε ως lgbtqi+. Δεν απαξιώνουμε τις θεσμικές διεκδικήσεις εξ’αρχής, αλλά η αναζήτησή μας βρίσκεται στα συνολικότερα απελευθερωτικά περιεχόμενα. Εναντιωνόμαστε όμως σε οποιαδήποτε θεσμική συνεργασία, καθώς η πατριαρχία, ο σεξισμός και η έμφυλη ιεραρχία δεν μπορούν να καταπολεμηθούν σε αυτό το πλαίσιο.
Εμπρός στον φόβο ότι “δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου” και στην απομόνωση που επιβάλλει η κυρίαρχη κανονικότητα, επιλέγουμε να συλλογικοποιήσουμε τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Σε ένα πλαίσιο αλληλοϋποστηρικτικό και συντροφικό, θέλουμε να προτείνουμε την αυτοοργάνωση, την πρωτοβουλία και την αυτοθέσμιση των αναγκών και επιθυμιών μας, σε πείσμα του συμβιβασμού στον οποίον οδηγεί ο ατομισμός.
Μας ενδιαφέρει πάνω από όλα η αλλαγή σε επίπεδο κοινωνικών συνειδήσεων, τόσο στην καθημερινότητά μας, στους κοινωνικούς αγώνες όσο και στη διασκέδαση και σε πολλά ακόμα. Οι τρόποι και το περιεχόμενο του αγώνα, καθώς και τα υποκείμενα που εμπλέκονται παράγουν συλλογικές νοηματοδοτήσεις. Στην υπαρκτή αντιπαράθεση ανάμεσα στις αναξιοπρεπείς ασόβαρες με τα ροζ στριγκάκια, από τη μια, και την αφομοιωτική λογική της ενσωμάτωσης στην ετεροκανονικότητα από την άλλη, θέλουμε να αναγνωρίζουμε στiς πρώτες τις εαυτές μας, ενάντια σε μια πολιτισμική κανονικότητα του να “μην προκαλείς” ώστε να κερδίζεις το σεβασμό.
Το εγχείρημα είναι αυτοοργανωμένο άρα και αυτοσυντηρούμενο. Επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε ένα άλλο μοντέλο για τη διάχυση της κουλτούρας που είναι έξω από τη λογική του κέρδους, όπου η διασκέδαση δεν είναι άλλο ένα εμπόρευμα που κάποιος παράγει, κάποιος καταναλώνει και κάποιος κερδίζει. Αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείρηση σημαίνει ότι από τη μία δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και από την άλλη δεν υπάρχουν πελάτες. Είναι ένας χώρος όπου δεν καταναλώνεις υποχρεωτικά, όπου μπορείς να φέρεις το ποτό σου, όπου υπάρχει πρόσβαση χωρίς αποκλεισμούς.
Ως αυτοοργανωμένο, μη εμπορευματικό, πολιτικό εγχείρημα μπορούμε μόνο να προβληθούμε από αυτοοργανωμένα, μη εμπορευματικά μέσα ενημέρωσης με πολιτικά σκεπτικά που να συμφωνούν με τα δικά μας. Δε θέλουμε κανείς να διαμεσολαβεί και να φιλτράρει τα σκεπτικά μας, κανείς να μιλάει εξ ονόματός μας είτε ως μέλος της συνέλευσης μας είτε έξω από αυτήν.
Θεωρούμε σημαντική τη δημιουργία χώρου, στο πλαίσιο του στεκιού και για άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και συλλογικότητες που είναι πολιτικά κοντά μας – δίνοντας πεδίο για έμφυλα και άλλα πολιτικά ζητήματα.
Κοντροσόλ